Ook dit jaar weer een tweetal optredens die we zo langzamerhand als traditie mogen beschouwen. De eindexamenkandidaten van het Revius College Maassluis begeleiden naar hun diploma uitreiking.
Het was 2 juli om 18.45 verzamelen bij centrum”In Blik ” in Maassluis. Rond 19 uur zouden we met de examenkandidaten in ons kielzog vertrekken naar de Koningshof, maar dat werd wat later, aangezien er nog gasten wat verlaat waren, door de eerste helft van Oranje, die die avond speelde. Maar rond 19.10 vertrokken we dan toch.
Daar aangekomen was het al een drukte van jewelste van de vrienden en familie van onze kandidaten, en nadat we nog een nummer binnen gespeeld hadden konden daar de feestelijkheden verder gaan en zat het er voor ons op.
Voor de woensdag stond zo’n beetje hetzelfde programma op de agenda, maar deze keer vertrokken we op tijd. Ook op deze dag stonden er weer veel familie en vrienden te wachten en konden ook deze kandidaten hun diploma in ontvangst nemen.
Ook hierbij speelde we nog een nummer binnen waar luidkeels bij werd meegezongen en toen zat het er voor ons weer op.
Voor ons waren dit de laatste optredens voor de vakantie. Vanaf 27 augustus zijn we weer muzikaal bereikbaar.
Ook dit jaar waren we weer uitgenodigd in de week van de Cultuur om de start van de avondvierdaagse muzikaal bij te staan.
Rond half 7 verzamelden we ons bij de Koningshof in Maassluis alwaar de lopers al stonden te trappelen om te vertrekken. Echter was er voor ons nog niets te doen. Het was de bedoeling om de lopers weer met een muzikale klank naar binnen te halen, wanneer ze klaar waren. Was even een misverstandje.
Echter mag dat bij ons de pret niet drukken. We togen naar de achterkant en al snel besloten we om even een nummer warm te blazen. Blijkbaar reikte ons volume ver, want al snel kwamen de eerste lopers weer terug. Na een flink deel van onze nummers gespeeld te hebben kwam er rond 20 uur een eind aan dit optreden. Helaas was het niet zo druk als dat we zouden willen, maar dat maakt het muzikaal er niet minder om.
Nederland, Bemmel. Zondag 9 juni was het al vroeg verzamelen bij het gebouw om rond 8 uur te vertrekken.
Ook dit jaar hadden we ons weer ingeschreven voor het grootste dweilfestival van Nederland, Bemmel. Zondag 9 juni was het al vroeg verzamelen bij het gebouw om rond 8 uur te vertrekken. Deze keer deelde we de bus met “de Herremenie “uit Naaldwijk. We vertrokken keurig op tijd. Het is wat passen en meten als je met zoveel muzikanten en bagage in een bus zit, maar na wat passen en meten zat alles er in.
Onze buschauffeur kon goed doorrijden en rond 10 uur reden we Bemmel binnen. Ilona kon ons vlak bij het beginpunt afzetten, en rond kwart over 10 konden we ons melden en aan de koffie. Gelukkig was het niet zo warm als vorig jaar, toen we de hele dag ver boven de 30 graden zaten. Dat zat er nu niet in.
Om 11 uur werd het festival officieel geopend door de winnaars van vorig jaar, en kon het hele spektakel beginnen. Om kwart voor 12 was de start voor ons eerste blok. We hebben sinds dit jaar aardig wat nieuwe nummers op de lessenaar gehad, en deze trokken enorm veel publiek en leuke reacties. Ook onze nieuwe jassen, leverde ons veel leuke commentaren op.
Na een goede twintig minuten waren we klaar, en konden we op zoek naar de tweede locatie. De blokken van optredens lagen ongeveer 1 1/2 uur uit elkaar, dus er was tijd genoeg om van punt a naar punt b te gaan. Bij het tweede blok startte we met Spaanse Zon, en we hadden onze eigen Spaanse Schone”” bij ons. Ria trok met haar castagnetten en in een spaanse jurk veel publiek, en er werd lekker mee gedanst en gezongen.
We waren ingepland voor 4 blokken, en rond 16.45 sloten we het laatste blok af. Ilona pikte ons weer op waar ze ons had afgezet, en rond half 8 reden we Maassluis weer binnen.
Deze dagen zijn vermoeiend, maar enorm stimulerend, maar enorm leuk om te doen. Op naar volgend jaar.
Afgelopen week stonden er voor ons twee optredens op het programma.
Afgelopen donderdag 23 mei verzamelden we ons rond half 5 bij Hotel Maassluis, aan de Haven in Maassluis. Rond 5 uur werden er twee bussen verwacht van het personeel van MaasDelta voor een gezellig samenzijn in dit hotel. Aan ons de taak om deze mensen muzikaal te ontvangen. Iets later dan gepland, door de vele file’s kwamen deze bussen aan en onder de vrolijke klanken van onze muziek kwamen de gasten het hotel binnen. Na een aantal nummers gespeeld te hebben, togen we nog even naar het terras van het hotel, en speelde we ook daar nog wat muziek voor de aanwezige gasten. Het was een heel kort maar gezellig optreden. Na een goed half uurtje zat het er voor ons op en kon iedereen richting zijn eigen diner.
Het tweede optreden deze week zou afgelopen vrijdag 24 mei plaatsvinden in Rozenburg. Hierbij zouden we de lopers van de avondvierdaagse muzikaal ontvangen op de route. Echter was het de hele dag al enorm rot weer, en werd er rond een uurtje of 3 door de organisatie besloten(na ook de nodige onweersklappen) dat deze dag voor de lopers en dus ook voor ons gecanceld werd. Helaas maar een goede keuze.
Wilt u nog wel een keer van ons genieten, dan kunt u ons bij het volgende optreden zien en dat is op 7 juni a.s. bij verzorgingshuis de Tweemaster, ‘s avonds rond 19uur waar we de rollaloop weer verzorgen, net zoals ieder jaar. Ook zijn we weer 1 van de vele muziekgroepen op Dweilfestival Bemmel op 9 juni.
Nadat we de zaterdagavond voor Rosenmontag bij de Smooksnuivers hadden afgesloten, stonden er nog twee dagen Carnaval voor ons op het programma. Het begint zo langzamerhand een traditie te worden om Rosenmontag en de dinsdag erna naar Monnheim en Monchengladbach te vertrekken voor de naar zeggen, grootste optocht in Europa.
Zo gezegd, zo gedaan. Nadat iedereen de zondag had gebruikt om weer bij te komen en kracht op te doen voor Duitsland, vertrokken we afgelopen maandagochtend rond 8 uur vanaf ons clubgebouw. Helaas konden er wat vaste leden niet mee door omstandigheden, maar dankzij onze invallers van Metro Scheveningen, Jan-Willem, Kees en Marjolijn beloofde het toch een feestje te worden
Chauffeur Henry moest wel even aan ons wennen, maar al snel zat ook in de bus de sfeer er goed in. Het zonnetje scheen, en dat is sowieso al 70% van het hele optreden wat het een stuk aangenamer maakt. Na onderweg nog een pitstop te hebben gemaakt, kwamen we aan in Monnheim waar treintje “Jan” al op ons stond te wachten. Ook deze twee dagen heeft hij ons weer door de optochten heen geloodst.
Ook onze Zugleider Andreas was weer van de partij en toen we goed en wel geinstalleerd waren konden we aan de tocht beginnen.
Publiek was fantastisch en ook de medewerking van de andere praalwagens was te gek, en zo gebeurde het dat we voor dat we het wisten al aan het eind gekomen waren. Zonder al te veel tegenslag kwamen we rond 4 uur aan het eind van de optocht en konden we alles weer in de bus laden die daar al op ons stond te wachten.
Nadat iedereen weer op zijn plek zat, vertrokken we naar ons onderkomen in Bruggen, een jeugdherberg waar we nu voor de 3e keer konden overnachten. Ook Showband Marum was daar aanwezig. Deze keer kozen we er voor om in een restaurant ons diner te doen, en zo vertrokken we met de bus en met Jan richting het restaurant in Bruggen, waar we heerlijk konden genieten van een fantastische maaltijd. Dit restaurant is zeker een aanrader. Er werd gedronken, gegeten en uiteraard ook enorm gelachen, en weer bewees deze dag dat wij eigenlijk een grote familie zijn.
Nadat het etentje afgerond was, gingen we terug naar de Jeugdherberg. Een aantal van ons reden met Jan mee terug, maar het grootste gedeelte ging terug lopen. Ik hoef u natuurlijk niet te vertellen, dat dat niet helemaal zonder slag of stoot is gegaan. Onderweg werden de nodige liedjes gezongen, weliswaar niet allemaal met de originele tekst, en kwam de groep al lachend aan bij de Jeugdherberg alwaar Showband Marum in de hal, in het donker gezellig bij elkaar zaten. Wij zochten toch liever het licht op, en in de eetzaal werd er nog een gezellig feestje gebouwd, want dat kunnen we wel bij de Furietoeters. Al snel hadden sommige leden van Marum door dat het bij ons toch ook wel gezellig was, en kwamen zij er gezellig bij zitten.
Met de nodige muziek, drankjes, hapjes kroop de tijd langzaam naar middernacht, waar we allemaal op zaten te wachten. Onze sousafonist Erwin was jarig en daar moest natuurlijk voor gezongen worden.
Nadat we aan deze avond een einde hadden gebreid, ruimde we de boel nog even op en ging iedereen richting zijn mandje. De dag erna beloofde ook weer een enorm lange dag te worden. Na een goede nachtrust, was het alweer vroeg ontbijt, en kwamen we langzaam weer in de stemming voor dag 2. Zo rond half 12 stapte iedereen weer in de bus, die ons naar Monchengladbach bracht. Helaas was onze chauffeur flink ziek geworden, en heeft hij van het feestje en van de optocht weinig mee gekregen. Nadat hij een aantal van ons zo dicht mogelijk bij het startpunt had afgezet, bracht hij de rest naar het algemene startpunt waar Erwin nogmaals werd toegespeeld door de daar aanwezige korpsen.
Onze niet lopers, waren ondertussen bij het treintje van Jan aangekomen waar we wederom onze plek in namen. In onze route daarnaartoe waren we best zwaar bepakt, en kwamen we ondertussen een vervoermiddel tegen wat het lopen iets makkelijker maakte. We hebben nou eenmaal wat leden, die dat niet meer redden, maar die we allemaal wel mee willen hebben. Gelukkig kan dat op deze manier nog steeds.
Om 11 over 1 begon hier de optocht en zolangzamerhand kwamen we weer dichterbij onze andere leden. Zo rond half 3 konden we dan eindelijk vertrekken, we waren namelijk nr 53 in de stoet. Ook hier zat de stemming er goed in, en ondanks dat het nu wat kouder was, en meer wind, ging het muzikaal als een speer en was ook deze optocht, na de klim van de eeuwige heuvel, rond 5 uur weer afgelopen. Onze lopers, gingen weer richting de bus terwijl er een paar mee terug reden met Jan naar de plek waar zijn auto met trailer stond. Zo rond 6 uur was de bus ook bij ons aangekomen en konden we weer richting Nederland. Om 7 uur werd er nog even gestopt om iets te eten, en rond half 10 reden we Maassluis weer binnen. Het waren twee hele lange dagen, maar zo enorm leuk. Ik ben enorm trots op mijn muzikale familie.
Onze volledige foto sessie en film kunt u ook op onze site bekijken, en uiteraard ook op YouTube.
Zaterdag 16 december was een bijzondere dag. Bij de Furietoeters vierde we kerst en carnaval op 1 dag. Maar ik zal bij het begin beginnen. Overdag vond er in Vlaardingen rond de Grote Kerk een kerstmarkt plaats. Diverse culturele gezelschappen waren uitgenodigd om de kerstmarkt een vrolijke noot te bezorgen. Voor ons begon dat rond half 12. Aangekomen in Vlaardingen liet het weer ons helaas in de steek, zoals het een hollandse winter betaamd, maar dat mocht de pret niet drukken. De mooiste manier om dan weer een beetje warm te worden is om lekker te spelen en flink op de melodieen mee te bewegen. Helaas moesten we dat zelf doen, want het was er niet erg druk.
Voor ons zijn kerstoptredens sowieso nog even wennen, aangezien we ons de afgelopen jaren flink bezig hebben gehouden met de Sint optredens, maar eens moet de eerste keer zijn. We gingen daarom wat bibberig van start, maar al snel liep het een stuk beter. Na een goede 20 minuten doorspelen mochten we weer even op adem komen, waarna we rond half 1 nog een blokje speelde, deze keer op te tent. We zaten er lekker in en na 20 minuten sloten we dit blok af met Jinglebells, spelend en zingend.
Rond 1 uur zat het er voor ons hierop en konden we ons, op ons gemak thuis klaar gaan maken voor ons avondoptreden. Dit was ons jaarlijkse optreden bij CV de Smooksnuivers in Rozenburg. Al jaren verzorgen wij de muzikale noot, samen met de vaste DJ, op het Prinsenbal en op het jaarlijkse carnaval. Nu was het het Prinsenbal. Een vaste traditie onder Carnavalsverenigingen, waarbij andere verenigingen bij elkaar de sfeer alvast gaan proeven.
Echter was er dit jaar een aanpassing in het programma. De CV uit Delft had dit jaar hun eigen dweilband genaamd ‘t Zooitje uit Delft meegebracht. Even waren we van ons stuk gebracht, maar al snel werd besloten om samen een blok te spelen. En al snel zat de stemming er ook deze keer weer goed in. Polonaises werden gelopen en er werd volop gedanst.
Toen we aankwamen bij het tweede gedeelte waarin we samen zouden spelen met ‘t Zooitje was dit wel even wennen. Het werd een soort vriendschappelijke battle tussen muzikanten. De een wat luider dan de ander.
Zo rond 23.00 uur speelde we het laatste blok, en zat het er voor ons op. Het was wederom een dag/avond om op terug te kijken.
Ons muzikale jaar zit er bijna op. We spelen nog 1 keer bij de school waar we ook een sinterklas optreden hebben gedaan dit jaar, in Vlaardingen a.s. donderdag. Een klein kerstoptreden voor de kids die daar een kerstdiner hebben.
Voor nu willen we iedereen hele mooie feestdagen wensen en een fantastisch 2024. Hopelijk komen we u in het volgend jaar weer tegen.
Op 25 november hadden we een drukke dag voor de boeg. Om 10.00 uur werden we verwacht bij de firma Peinemann in Hoogvliet, die een drive thru hadden georganiseerd voor de kinderen van het personeel. Voor ons was er een overdekte trailer geregeld, waarvandaan we de langsrijdende auto’s, voorzagen van een vrolijke ‘sinterklaas”noot.
De weersomstandigheden zagen er niet gunstig uit volgens de weerradar, maar dat viel gelukkig mee. Regelmatig brak ook de zon door, zodat alles er een beetje vriendelijker uit zag. Door de langsrijdende gezinnen, werden de sinterklaasliedjes lekker mee gezongen, en na 2 uur was het klaar. De firma Peinemann had voor een lekkere lunch gezorgd, en konden we weer lekker op temperatuur komen in de kantine. Uiteraard mocht ook een foto met de sint crew niet ontbreken.
Dit was een heel fijn optreden, en naar verluidt mogen we volgend jaar weer terug komen.
Rond 1 uur vertrokken we richting Rozenburg, waar s middags de Sint aan zou komen. Ook hier hoopte we uiteraard op droog weer. Maar het blijft Nederland. Rond 4 uur verzamelde we op het ons bekende punt, alwaar ons vervoer weer stond te wachten. Zoals de afgelopen jaren mochten we ook deze keer weer plaatsnemen in de rode trein van de firma Treinexpress.nl.
Nadat we allemaal geinstalleerd waren was het rond half 5 tijd om te beginnen. Bij de sporthal was het alweer enorm druk, ondanks de kou en de dreigende regen.
Al spelend vervolgende we de route door Rozenburg, onder het luid gezang van het aanwezige en volgende publiek. Mensen lieten zich duidelijk niet tegen houden door het weer. En ook aan het verzoek van de vele lampjes was weer flink gehoor gegeven.
Aangekomen op het Raadhuisplein, moest er nog 1 nummer gespeeld worden, en toen vonden de weergoden het tijd, om de hemel open te gooien. Dat was echt enorm jammer. Nadat de burgemeester de Sint welkom had geheten, en wij ons laatste nummer gespeeld hadden, zat het er voor ons dan ook echt op voor deze dag.
Ook dit was weer een intocht om bij te schrijven in de boeken. Op naar volgend jaar. Wilt u ons nog eens zien, met de Sint samen, op 5 december verzorgen we s morgens de intocht in het Sophia Kinder Ziekenhuis, smiddags spelen we met de Sint op een basisschool in Vlaardingen, en als afsluiter vanaf 3 uur smiddags, in de Tweemaster Maassluis. En dan zitten de Sintoptredens er voor ons weer op. Dan gaan we op naar de carnaval optredens, beginnende op 16 dec met het Prinsenbal in Rozenburg. We zien u graag daar.
Op 18 november was het dan weer zo ver. Sinterklaas kwam aan in Nederland. Zo ook in Monster. Wij mochten deze intocht weer muzikaal opluisteren. Toen we aankwamen in Monster bij het verzamelpunt, zag het er niet echt gunstig uit qua weer. Eerlijk gezegd kwam het met bakken uit de lucht. Wij hadden ook voor het eerst onze nieuwe outfit aan, en het was maar de vraag hoezeer deze jassen tegen dit noodweer bestemd waren.
Nadat we een lekkere lunch genuttigd hadden, en we compleet waren, wat het uiteraard nog even tijd voor een groepsfoto in onze nieuwe outfit, zolang deze nog droog was.
Hierna werd het toch echt tijd om “ten strijde te trekken” en het slechte weer te trotseren. Aangekomen bij de haven, bleek er al een klein groepje danspietjes te staan om de Sint te verwelkomen. Nadat we weer compleet waren, gingen we richting het punt waar de Sint aan wal zou komen, om daar al vrolijk de nodige Sinterklaasdeutjes aan het toch vele publiek te laten horen. Het weer was ons niet goed gezind, en daarom hadden een aantal van ons doorzichtige regenponcho’s over de jassen aan getrokken. Echter de complimenten van het publiek werd er niet minder om. Dat doet een “band ” goed.
+
Nadat de Sint dan eindelijk, ruim een half uur te laat, voet aan wal had gezet, zat het er voor ons op. Ook voor de bescherming van de meeste instrumenten, en spelende leden, wat dat maar goed ook. De hemel ging op dat moment zo open, dat er geen weg meer terug was, en af te druipen naar drogere gelegenheden.
A.s. zaterdag verwelkomen we de Sint in Hoogvliet en ‘s avonds in Rozenburg. Hopelijk zit het weer dan wel mee.
Afgelopen zondag was het dan eindelijk zo ver. Ons jubileumconcert vanwege ons 50 jarig bestaan. Eigenlijk een 50+ concert, en dan heb ik het niet over de leeftijd van de leden, maar over de jaar waarin we corona achter ons lieten en we alle optredens moesten inhalen, zoals zoveel verenigingen. Vandaar dat we het een jaartje hebben opgeschoven. Maar ik dwaal af. Nu terug naar afgelopen zondag.
Na maanden te hebben gerepeteerd tussen alle optredens door, was daar de dag. 22 oktober was gepland voor het grote concert in de Koningshof in Maassluis. Vanaf 12.00 uur werd er opgebouwd, en vanaf 16.00 uur hadden we de doorloop om te zorgen dat alles goed stond afgesteld.
Om 16.00 uur zat iedereen op zijn plek, en kon de repetitie en doorloop beginnen. Eigenlijk liep dat niet eens zo gek. De verlichting werd afgesteld, de standaards op de goede hoogte, en na ruim 1 1/2 uur waren we klaar voor het concert. Iedereen toog nog even naar huis of naar het verengingsgebouw voor een hapje, om daarna toch wel enigszins zenuwachtig aan het concert te beginnen. Vanaf 19.30 ging de zaal open maar vanaf 19.00 uur stroomde de hal van de Koningshof al goed vol. Ook aardig wat oud leden waren op het concert afgekomen. Niet zo vreemd natuurlijk, aangezien het voor flink wat mensen een “trip down memory lane”was. De stemming zat er goed in, en iedereen had er zin in. Toen dan toch om 19.30 de zaal open ging, en iedereen op zijn plekkie zat, kwamen we op in gala/avondkleding. Niemand kon uiteraard zijn oude uniform meer aan, dus dan moet je wat anders verzinnen. Stipt om 20.00 uur begon het concert met de openingsfanfare zoals we dat deden als drumfanfare. De trompettisten op de trappen en de rest op het podium. De toon voor het concert was ook direct gezet.
Na de Intrada, zoals we dat vroeger noemde, werd onze “verteller” voorgesteld. Gertjan van de Velden is een oudlid, en tevens ook lid van de culturele raad. Hij deed het verhaal van uit een luie stoel, en nam iedereen mee op de muzikale trip van 50 jaar Wapen van Maassluis/Furietoeters. Het werd een boeiend verhaal waarbij er regelmatig “oh ja dat weet ik nog wel “momenten uit de zaal kwamen. Ook de leden die er helaas niet meer zijn, werden niet vergeten. Ik noem een Johan de Lavoir, een Jan Hofman, Klaas en Klazien en zo zijn er nog wel meer. Uiteraard hebben we ook nog mensen die nog wel in leven zijn, gelukkig, maar die ook niet meer bij de club zijn. Laten we niet vergeten wat Jan Groeneveld en Carel Verhappen voor de club betekend hebben. Dit leverde uiteraard wel weer tranen op, in ieder geval als ik voor mezelf spreek. Bij het nummer March to Greenfield, wat ooit speciaal voor Jan Groeneveld geschreven is door Marcel van Raay, draaide Michiel zich even om naar Elly Groeneveld. Helaas kon Jan er zelf niet bij zijn, maar zo liet hij zien dat we aan m dachten. Nadat het eerste gedeelte was afgesloten was het de beurt aan Daan om de jubilarissen naar voren te halen. Ook dit was door de Corona al enige jaren niet meer gebeurd.
Als eerste was het de beurt aan ons oudste lid Albert Knaapen. Deze man is al 79 jaar en speelt nog steeds mee op de bes-bas. Hij heeft wel de straatoptredens vaarwel gezegd, maar dat mag ook wel op deze leeftijd. Albert kreeg van Daan, uiteraard een speech en een vergulde KNMO speld voor 40 jaar lidmaatschap bij het Wapen van Maassluis. Daarna was het de beurt aan (o)pa. Ook pap (cor buys) is al ruim 40 jaar lid bij onze club en speelt nog zoveel mogelijk mee. Muziek is zijn lust en zijn leven. Nadat hij van Daan de speld in ontvangst had genomen, was er nog een verrassing voor hem. Mijn zusje en ik vonden dat hij wel iets extra’s verdiend had. Onze vader is een enorm gewaardeerd lid, bij de club, maar bovenal een vader en opa uit duizenden. Uiteraard ging dit niet zonder een paar tranen te hebben laten vloeien, en nadat hij zijn kado in ontvangst had genomen, ging Daan door naar jubilaris nummer 3. Ook Koen, Maurice, en Patrick, allen al 12.5 jaar lid van de club, kregen hiervoor een bronzen speldje van de KNMO. Uiteraard mochten ook de nodige oorkondes en bloemen hierbij niet ontbreken. En terwijl Daan dacht dat hij klaar was met de jubilarissen was er voor hem ook een speciale verassing. Daan is al lid vanaf het begin, en heeft alle speldjes en oorkondes al gehad. Een aantal jaar geleden is hij al geridderd, dus bleef er nog weinig over wat er voor hem gedaan kon worden. Maar toch……Daan werd benoemd tot Erelid en deze oorkonde werd uitgereikt door zijn eigen moeder, die ook Erelid is. Had hij even niet op gerekend. Zo leuk om mensen op deze manier te mogen verassen.
Uiteraard was dit even een afsluiter met Lang zullen ze leven, en toen brak er even een rustmomentje aan.
PAUZE
En daar gaan we weer. Deel 2 beloofde wat luchtiger te worden, niet zoveel tranen, want dat speelt echt voor geen meter kan ik u vertellen. Gehuld in onze nieuwe jassen, begonnen we aan het tweede gedeelte. Het gedeelte als Furietoeters. Ook hier vertelde Gertjan de rest van het verhaal, nu aan de bar. Ook deze muziek was weer top afgesteld op het verhaal. Nadat we begonnen waren met Ei of the Tiger (klein grapje van Michiel) ging hij weer verder met het verhaal. Er werd verteld over de terugloop van leden, en de fusie die we aangegaan zijn met de Glazen Stad. Helaas is dit op niets uitgelopen, afgezien van de leden die zijn blijven hangen. Ik noem een Jolanda, Mieke en Gerie. Het verhaal gaat door, en ik moet hier wel iets bij vermelden. Ik weet dat vrouwen zich vaak kunnen verkleden in een best korte tijd, maar dat had ik nog niet bij mannen gezien. Onze Michiel kreeg het voor elkaar om in een tijdsbestek van ca. 20 minuten 3 verschillende jassen aan te trekken. Je moet er maar op komen. Hij had dit puur afgestemd op de muziek. Ook Gertjan ontkwam niet aan een lolletje. Hij vertelde verder, en kwam bij het stuk waarin stond dat er vroeger aardig wat relaties waren ontstaan tussen majorettes en muzikanten. Hij zelf was er daar ook een van. Op het moment dat hij daar aanbeland was, kreeg hij van Michiel een majorette baton in zijn handen gedrukt, van laat maar zien dan…..Ach een geintje moet kunnen. Heel langzaam kwam het einde van het concert in zicht. Zoals we eigenlijk bijna altijd doen, en wat ik ooit al eerder heb geschreven, is dit nummer bijna ons lijflied geworden. Ook hier eindigde we met “Echte Vrienden” want bovenal is maar weer eens gebleken wat een enorm fijne muziekfamilie we zijn. Voor elkaar klaar staan staat bovenaan, en ach ……muziek maken verbindt mensen nou eenmaal. We zijn enorm blij dat onze club niet echt onder de Corona heeft geleden en zelfs flink gegroeid zijn.
Als laatste was het de beurt aan Albert. Hij bedankte het publiek voor hun komst, en uiteraard ook de mensen achter de schermen. Uiteraard werden ook Michiel, Gertjan, Jolanda en Paul (ja die van de film en de foto’s) hartelijk bedankt. Het concert was aan het einde gekomen, en Albert eindigde dan ook met de woorden het is de “hoogste tijd”.
We hopen uiteraard dat iedereen enorm genoten heeft, en dat u het leuk vindt om dit nog eens na te lezen. Ik heb het met plezier geschreven.
Ook dit jaar was het weer zover. We mochten de Furiade 2023 openen vanaf de Bruinvisch. Rond 19.00 uur konden we “inschepen” en zodra de metro voorbij was, voeren we onder luid gejuich vanaf de kant de haven binnen. Het was enorm druk, wat ook niet zo vreemd was, want het weer was nog bijzonder goed voor oktober.
Het optreden verliep voorspoedig en rond 20.15 togen we weer van de boot af, alwaar het terug lopen iets bemoeilijkt werd, aangezien het zo druk was. Op dat moment begon ook de lampionnenoptocht waar ook verschillende muziekkorpsen aan mee deden. Maar ook dit keer wat het weer een heerlijk optreden om te doen.
Ook de zaterdag waren we aanwezig op de Furiade. Uiteraard om te laten zien wie de Furietoeters zijn, maar ook om ons concert van 22 oktober te promoten. De zon deed wederom enorm zijn best, en zorgde ervoor dat ook dit optreden goed verliep. Voordat we het wisten was het 12.00 uur en zat het er voor ons weer op. Dit jaar een Furiade om op terug te kijken.
En zoals gezegd: wilt u ons concert bijwonen, 22 oktober in de Koningshof vanaf 20.00 uur. Er zijn nog kaarten.
Tot de volgende.
Deze website gebruikt cookies u kunt alles na lezen op onze Privacy pagina